Het verschil tussen reactieve en agressieve honden

Het hebben van een hond kan een prachtige toevoeging zijn aan je leven.

Honden zijn trouwe en liefdevolle metgezellen die altijd klaar staan om ons te vergezellen in ons leven, op avontuur mee gaan en vooral loyaal zijn.

Maar net zoals mensen, kunnen honden ook verschillende emoties ervaren onder verschillende omstandigheden, zoals angst, lust, plezier en nog veel meer.

Waar wij mensen zouden weglopen of juist je stem zou verheffen, vertalen deze emoties zich bij honden in reactiviteit en/of agressie.

Hoewel deze twee termen vaak door elkaar worden gebruikt, is het belangrijk om het verschil te benadrukken tussen reactieve en agressieve honden.

Let op, er zijn meer dan 100 verschillende definities voor agressie in de wetenschap, dus hou er rekening mee dat dit ook een persoonlijke invulling is gedeeltelijk vanuit mijn eigen visie.

Reactiviteit bij honden heeft als doel om afstand te creëren en in eerste instantie geen directe schade aan te richten.

Dit gedrag kan echter omslaan naar agressie wanneer er niet wordt geluisterd naar de signalen die de hond afgeeft. Als een hond je weg blaft, heel duidelijk aangeeft dat hij niet gediend is van jouw toenadering, dan kan de hond aaien een trigger om te snappen of bijten zijn. In eerste instantie ook nog geen heftige aanval, maar gebeurt dit vaak genoeg dan kan het omslaan in agressie.

Reactiviteit komt voort uit bijvoorbeeld onzekerheid, angst, frustratie, geen juiste of volledige socialisatie en eventueel lichamelijk ongemak. Onderliggend lichamelijk ongemak komt heel erg vaak voor als onderliggende interne prikkel voor reactiviteit. Als jij pijn hebt, en iemand die is een keer tegen die plek aangestoten dan let je wel op bij de volgende persoon die aankomt stormen.

Agressie daarentegen heeft als niet altijd als eerste doel afstand creëren (bij angst-agressie is dit wel het geval) en de de grens tot het toebrengen van schade is veel sneller bereikt dan bij reactiviteit. De intensiteit van de agressie, het doel en de redenen zijn afhankelijk van heel erg veel complexe factoren zoals omgeving, historie en triggers, geprobeerde trainingsmethodes die niet werkten voor jullie, fysiek ongemak en een van de belangrijkste : Genetische achtergrond.

Soms zie je dat een hond met angst-agressie meer 'zelfverzekerd' gedrag vertoont dan een reactieve hond en zal sneller geneigd zijn om in actie te komen wanneer hij of zij zich bedreigd voelt.

Het is belangrijk om als eigenaar het verschil tussen reactiviteit en agressie te herkennen omdat elke vorm van ongewenst gedrag een specifieke aanpak vereist. Waarbij het belangrijk is om mee te nemen dat elke hond, elke situatie en elke eigenaar anders is, dus er is geen standaard aanpak voor elke situatie. Wees je hiervan bewust als je advies van derden opvolgt.

Een reactieve hond heeft behoefte aan veiligheid en vertrouwen. Het is belangrijk om begrip te tonen voor zijn of haar onzekerheden en de grenzen van de hond te respecteren. Het vermijden van situaties waarin de hond zich niet op zijn gemak voelt kan helpen bij het verminderen van reactiviteit.

En natuurlijk is het van belang om eerst er zeker van te zijn dat er geen medische oorzaak onderliggend is.

En dit dan bij een gedragsdierenarts en een osteopaat. Sommige dierenartsen doen helaas niet een volledig onderzoek en kan pijntjes missen die de osteopaat wel kan ontdekken.

Een agressieve hond daarentegen vereist een meer intensieve aanpak. Hierbij is het belangrijk om eerst eventuele medische oorzaken uit te sluiten, eerdere trainingsmethodes te analyseren wat wel of niet heeft gewerkt en waarom, en vervolgens professionele begeleiding in te schakelen om het agressieve gedrag aan te pakken. Dit kan bijvoorbeeld bestaan uit een compleet management en trainingsplan eventueel ondersteunt met medicatie.