Het 'Ceasar' effect binnen hondentraining

Wanneer ik verkondig dat ik een gedragstherapeut of coach ben, merk ik dat in 60% van de gevallen dezelfde of een vergelijkbare naam als in de titel naar boven komt.

"Ah de.... van Nederland*.

Het is belangrijk om te benadrukken dat mijn intentie niet is om deze persoon persoonlijk te bekritiseren. Echter, degenen die mij al een tijdje volgen, weten dat ik zijn methodieken niet bepaald als mijn favoriet beschouw, om het zachtjes uit te drukken.

Dit geldt overigens niet alleen voor hem, maar voor veel andere commerciële (aversieve) trainers. Het heeft niets te maken met jaloezie, maar is de hoofdreden waarom ik geen voor en na filmpjes op mijn social media heb als marketing met heftig uitvallende honden!

Mijn standaard reactie op deze vergelijking is als volgt:

Vanuit een commercieel oogpunt is wat hij voor zichzelf heeft bereikt absoluut slim (als ondernemer met geld verdienen als uitgangspunt), maar vanuit het perspectief van welzijnsgerichte trainers en eigenaren is het ronduit problematisch.

Hij heeft namelijk de verwachting en norm gecreëerd dat complex en ernstig gedragsproblemen binnen 10 of 15 minuten opgelost kunnen worden, binnen één aflevering of één dag. Met methodes die voor mij vallen onder mishandeling.

In werkelijkheid resulteert dit vaak in een situatie waarbij de hond het gedrag niet meer vertoont, niet omdat het probleem is opgelost, maar omdat de hond overdonderd is door angst en zichzelf afsluit, wat bekend staat als een 'fawn'-reactie. Hierdoor lijkt het alsof hij succes heeft, terwijl de hond van binnen nog steeds vol zit met angst en paniek.

De meeste mensen zijn bekend met de drie gebruikelijke stressreacties: vechten, vluchten en bevriezen. De vierde reactie is echter 'fawn'. Net zoals mensen kunnen veranderen van reactie wanneer ze in een overlevingssituatie verkeren (bijvoorbeeld van boosheid naar vermijding wanneer ze beseffen dat hun tegenstander een professionele bokser is), verandert dit niets aan hun interne stressniveau, omdat ze nog steeds proberen te overleven.

Dit heeft wat mij betreft weinig te maken met training of gedragstherapie. Daarom is het belangrijk om, wanneer je dit soort commerciële uitzendingen bekijkt, de volgende zaken in gedachten te houden:

- Je ziet niet het hele proces voorafgaand aan de uitzending, dus je hebt geen idee hoelang ze al met de hond bezig zijn.

- Je kent de achtergrond, leefomgeving en medische toestand van de hond niet.

- Je ziet niet hoe de hond reageert in handen van de eigenaar of in vergelijkbare situaties de volgende dag (dit is zeer belangrijk!).

- Je kijkt naar een commercieel programma, geen educatief programma dat gericht is op het onderwijzen van mensen (ondanks dat het zo lijkt).

Voordat ik negatief blijf, wil ik benadrukken dat het begrijpen van de psychologie van de hond om gedrag te veranderen, zoals hij doet, van essentieel belang is, en daar ben ik het volledig mee eens. Echter, daar houdt het niet op.

Het kost gemiddeld 30 tot 60 dagen om een nieuwe gewoonte aan te leren voor ons mensen, zoals bijvoorbeeld tanden flossen.

Dus waarom zouden we verwachten dat complex hondengedrag binnen een week of nog erger, binnen één of twee trainingssessies, kan worden opgelost?

Zo, deze rant is weer over. Ben benieuwd naar jullie mening!